Post by Remco on May 11, 2005 7:02:05 GMT 1
Ik wil wel maar het lukt niet.
Mijn spieren werken niet mee.
Ik kan alleen maar liggen, mijn lichaam zegt tabee.
Tandenpoetsen, eten zelfs zitten is al zwaar,
Maar ik laat me niet kisten, allen op dit moment is het onverdraagbaar.
Ik ben zo moe.
O wat is het koud.
Ik sta te rillen op mijn benen. De kou trekt door tot in mijn botten.
Ik ben zelfs met koorts vertrokken, naar bed want daar is het warm en fijn.
Daar heb je weer die maagpijn.
Ik ben zo moe.
Keelpijn, griep, hoofdpijn, ik kan er niet meer tegen.
Maar het ergste vind ik nog wel,
De concentratiestoornis wat ik erbij heb gekregen.
Ik ben vergeetachtig en licht in mijn hoofd
En zelfs de televisiegids lezen is al iets ongewoons.
Maar het maakt niet uit ik doe mijn ogen wel dicht,
En ik laat me verdwijnen in het volle maanlicht.
Ik ben zo moe.
Ik wordt niet begrepen.
Ze kijken me niet begrijpend aan,
En dan willen ze nog even onderstrepen,
Dat bewegen het beste is voor zo’n jongeman.
Zelfs artsen en geleerde weten zich geen raad.
dus wat dat is de beste oplossing voor dit kwaad.
Niemand weet het.
Ik ben zo moe.
Daar lig ik dan weer.
De slaap wil maar niet komen.
Die dromen die ik heb.
Dat ik met iedereen mee kan komen.
Dat ik weer kan rennen en kan springen,
Weer alles kan doen, maar dat zijn dromen, dat was toen.
Ik lig nog steeds te staren, en dan heel zacht.
Komt die lang verdiende slaap vannacht.
Wat ben ik moe.
Mijn spieren werken niet mee.
Ik kan alleen maar liggen, mijn lichaam zegt tabee.
Tandenpoetsen, eten zelfs zitten is al zwaar,
Maar ik laat me niet kisten, allen op dit moment is het onverdraagbaar.
Ik ben zo moe.
O wat is het koud.
Ik sta te rillen op mijn benen. De kou trekt door tot in mijn botten.
Ik ben zelfs met koorts vertrokken, naar bed want daar is het warm en fijn.
Daar heb je weer die maagpijn.
Ik ben zo moe.
Keelpijn, griep, hoofdpijn, ik kan er niet meer tegen.
Maar het ergste vind ik nog wel,
De concentratiestoornis wat ik erbij heb gekregen.
Ik ben vergeetachtig en licht in mijn hoofd
En zelfs de televisiegids lezen is al iets ongewoons.
Maar het maakt niet uit ik doe mijn ogen wel dicht,
En ik laat me verdwijnen in het volle maanlicht.
Ik ben zo moe.
Ik wordt niet begrepen.
Ze kijken me niet begrijpend aan,
En dan willen ze nog even onderstrepen,
Dat bewegen het beste is voor zo’n jongeman.
Zelfs artsen en geleerde weten zich geen raad.
dus wat dat is de beste oplossing voor dit kwaad.
Niemand weet het.
Ik ben zo moe.
Daar lig ik dan weer.
De slaap wil maar niet komen.
Die dromen die ik heb.
Dat ik met iedereen mee kan komen.
Dat ik weer kan rennen en kan springen,
Weer alles kan doen, maar dat zijn dromen, dat was toen.
Ik lig nog steeds te staren, en dan heel zacht.
Komt die lang verdiende slaap vannacht.
Wat ben ik moe.