Post by Remco on Sept 1, 2005 8:23:52 GMT 1
Vervoersleed.[/i]
Er word een hoop gezegd en geschreven over het openbaar vervoer. Is het meeste wat men hoort negatief, dan komt het omdat iets afzeiken soms een heerlijke uitlaatklep kan zijn. Ook ik wil me bij de groep klagers aansluiten, even lekker vanaf het hoge dak schreeuwen dat het openbaar vervoer een vloek is waar je beter vijf verschillende godsdiensten op los kan laten om “de duivel” uit te drijven.
Als men een dagelijks reisje van Purmerend naar Utrecht moet ondernemen zal dit per dag afzonderlijk tot in de puntjes zorgvuldig gepland moeten worden. Beginnende bij de busmaatschappij.
Ik ben niet iemand die graag met namen smijt om ze door het slijk te halen, maar de interne organisatie bij de maatschappij met groene bussen en twee XX’en in de naam laat vaak te wensen over. Waar ieder ander af en toe vertraging heeft (de treinen even buiten beschouwing gelaten) is het binnen die organisatie tot in de puntjes geregeld, want in drie weken tijd is de bus tien keer te laat vertrokken van de beginhalte waar ik normaal op stap, en zijn er twee bussen uitgevallen om dat de chauffeur zich verslapen had. Nu kan iedereen zich een keer verslapen, maar dan heb je toch als goedgeolied bedrijf mensen die zo’n dienst kunnen overnemen? Nu zijn er in plaats van paar personen die standaard dagelijks te laat komen zo’n 95 personen die te laat zijn, omdat de bus die meestal tot zijn nek toe volgepropt zit was komen te vervallen. En dan tel ik de mensen die de bus daarna namen niet eens mee, want die hadden geen ruimte meer om in te stappen. Een positief ding is wel, dat ik als overtuigd veganist eens heb ervaren hoe een legbatterij kip zich dagelijks voelt.
Maar de bus is niet het ergste van het maatschappelijke vervoersprobleem. Dat is toch wel die vervoerder (ik noem geen namen) met die grote gele dingen die ze treinen noemen. Want dat is een regelrechte ramp en dan heb ik het nog zachtjes uitgedrukt. Waar de bus het presteert te laat te vertrekken, moet ik toegeven dat hij wel altijd op tijd op het eindpunt aankomt, maar bij de over de rails glijdende gele dingen bedrijf is het bar en boos.
Er is geen enkel ander bedrijf wat het kan presteren om in drie maanden tijd, drie treinen te laten ontsporen, een defecte bovenleiding te veroorzaken en dit alles voor een van de grootste evenementen die maar één keer in de vijf jaar gehouden wordt, en ze kunnen er gewoon ongestraft mee weg komen.
Als we het over het gehele jaar bekijken, kunnen ze daar eigenlijk alleen in de lente vertragingsvrij rijden, want in de zomer zet de rails uit waardoor de treinen niet zo snel vooruit komen, in de herfst liggen er blaadjes op de rails, waardoor de wielen van de trein vierkant worden. (ik wist niet dat een paar blaadjes van zo’n stevig moleculaire materie gemaakt waren dat ze wielen van een paar ton aan ijzer vierkant konden maken. Misschien kunnen ze beter voortaan de wielen van een paar afgevallen blaadjes maken?)
En in de winter zijn de bovenleidingen bevroren waardoor de treinen niet kunnen rijden. Nu hebben we het alleen over de verschillende weersinvloeden gehad, maar er staan met regelmaat treinen stil vanwege machinale gebreken, liggen er stenen en mensen op de rails en gebeuren er aanrijdingen omdat de seinen niet werken onder een bepaalde snelheid. En de NS (doe ik het toch) blijft stug vol houden dat ze er niets aan kunnen doen of dat de schuldvraag bij een andere in de organisatie ligt. Het is de grootste onzin die ik gehoord heb.
Laatst hoorde ik iemand in de trein zeggen, nadat we voor de verandering eens stil stonden.
‘Het is ook altijd hetzelfde met dat kut bedrijf.’ De meneer moest naar Duivendrecht, maar vanwege een stilstaande (hij was gewoon stuk) trein voor ons, moest hij weer terug naar het centraal station in Amsterdam waarna hij de metro moest nemen om op plaats van bestemming te komen. Ik was het deze keer niet met de beste man eens, al begrijp ik zijn frustratie volkomen. Bij de NS (daar doe ik het weer) zijn de problemen altijd net even anders. Ze hebben (bijna)nooit dezelfde problemen en daar verschuilen ze zich dan ook achter. Hoe het komt? Het zijn verschillende afdelingen die na de privatisering afzonderlijk van elkaar zijn gaan werken en omdat het opgesplitst is geven ze elkaar de schuld als er iets voorvalt. Wat is een privatisering dan toch een goede oplossing om binnen een organisatie de schuld op elkaar af te schuiven.
Ik weet het niet, ben geen econoom, hoog opgeleide bedrijfsleider en ik heb geen bedrijfsinzicht. Ik ben slechts een passagier, maar in mijn ogen is privatisering alleen maar een manier om je eigen gemaakte fouten bij iemand anders neer te leggen. Misschien komt het wel gewoon omdat de bedrijven hun doelstellingen te hoog leggen. Waarom verwacht men een netto winst van drie miljoen te maken als ze van een verliesgevende overheidsinstelling naar een private instelling overgaan?
De oplossing ziet men alleen maar in bezuinigingen. Op het personeel, onderhoud van treinen en andere kostenbesparende dingen. Op de salarissen van de topmannen na natuurlijk want wie moet het schip varen zonder een overbetaalde kapitein? Het openbaar vervoer is een wanbeleid met daarin een heleboel zakkenvullers.
Privatisering is een concept wat het erg goed doet bij de aandeelhouders, omdat er dan meer en meer winst gemaakt kan worden over de rug van de kleine mens. Het enige positieve aan dit verhaal is dat de bussen en treinen nog te veel worden aangetrokken door de zwaartekracht, anders hadden we die ook nog regelmatig uit de lucht zien vliegen.
Er word een hoop gezegd en geschreven over het openbaar vervoer. Is het meeste wat men hoort negatief, dan komt het omdat iets afzeiken soms een heerlijke uitlaatklep kan zijn. Ook ik wil me bij de groep klagers aansluiten, even lekker vanaf het hoge dak schreeuwen dat het openbaar vervoer een vloek is waar je beter vijf verschillende godsdiensten op los kan laten om “de duivel” uit te drijven.
Als men een dagelijks reisje van Purmerend naar Utrecht moet ondernemen zal dit per dag afzonderlijk tot in de puntjes zorgvuldig gepland moeten worden. Beginnende bij de busmaatschappij.
Ik ben niet iemand die graag met namen smijt om ze door het slijk te halen, maar de interne organisatie bij de maatschappij met groene bussen en twee XX’en in de naam laat vaak te wensen over. Waar ieder ander af en toe vertraging heeft (de treinen even buiten beschouwing gelaten) is het binnen die organisatie tot in de puntjes geregeld, want in drie weken tijd is de bus tien keer te laat vertrokken van de beginhalte waar ik normaal op stap, en zijn er twee bussen uitgevallen om dat de chauffeur zich verslapen had. Nu kan iedereen zich een keer verslapen, maar dan heb je toch als goedgeolied bedrijf mensen die zo’n dienst kunnen overnemen? Nu zijn er in plaats van paar personen die standaard dagelijks te laat komen zo’n 95 personen die te laat zijn, omdat de bus die meestal tot zijn nek toe volgepropt zit was komen te vervallen. En dan tel ik de mensen die de bus daarna namen niet eens mee, want die hadden geen ruimte meer om in te stappen. Een positief ding is wel, dat ik als overtuigd veganist eens heb ervaren hoe een legbatterij kip zich dagelijks voelt.
Maar de bus is niet het ergste van het maatschappelijke vervoersprobleem. Dat is toch wel die vervoerder (ik noem geen namen) met die grote gele dingen die ze treinen noemen. Want dat is een regelrechte ramp en dan heb ik het nog zachtjes uitgedrukt. Waar de bus het presteert te laat te vertrekken, moet ik toegeven dat hij wel altijd op tijd op het eindpunt aankomt, maar bij de over de rails glijdende gele dingen bedrijf is het bar en boos.
Er is geen enkel ander bedrijf wat het kan presteren om in drie maanden tijd, drie treinen te laten ontsporen, een defecte bovenleiding te veroorzaken en dit alles voor een van de grootste evenementen die maar één keer in de vijf jaar gehouden wordt, en ze kunnen er gewoon ongestraft mee weg komen.
Als we het over het gehele jaar bekijken, kunnen ze daar eigenlijk alleen in de lente vertragingsvrij rijden, want in de zomer zet de rails uit waardoor de treinen niet zo snel vooruit komen, in de herfst liggen er blaadjes op de rails, waardoor de wielen van de trein vierkant worden. (ik wist niet dat een paar blaadjes van zo’n stevig moleculaire materie gemaakt waren dat ze wielen van een paar ton aan ijzer vierkant konden maken. Misschien kunnen ze beter voortaan de wielen van een paar afgevallen blaadjes maken?)
En in de winter zijn de bovenleidingen bevroren waardoor de treinen niet kunnen rijden. Nu hebben we het alleen over de verschillende weersinvloeden gehad, maar er staan met regelmaat treinen stil vanwege machinale gebreken, liggen er stenen en mensen op de rails en gebeuren er aanrijdingen omdat de seinen niet werken onder een bepaalde snelheid. En de NS (doe ik het toch) blijft stug vol houden dat ze er niets aan kunnen doen of dat de schuldvraag bij een andere in de organisatie ligt. Het is de grootste onzin die ik gehoord heb.
Laatst hoorde ik iemand in de trein zeggen, nadat we voor de verandering eens stil stonden.
‘Het is ook altijd hetzelfde met dat kut bedrijf.’ De meneer moest naar Duivendrecht, maar vanwege een stilstaande (hij was gewoon stuk) trein voor ons, moest hij weer terug naar het centraal station in Amsterdam waarna hij de metro moest nemen om op plaats van bestemming te komen. Ik was het deze keer niet met de beste man eens, al begrijp ik zijn frustratie volkomen. Bij de NS (daar doe ik het weer) zijn de problemen altijd net even anders. Ze hebben (bijna)nooit dezelfde problemen en daar verschuilen ze zich dan ook achter. Hoe het komt? Het zijn verschillende afdelingen die na de privatisering afzonderlijk van elkaar zijn gaan werken en omdat het opgesplitst is geven ze elkaar de schuld als er iets voorvalt. Wat is een privatisering dan toch een goede oplossing om binnen een organisatie de schuld op elkaar af te schuiven.
Ik weet het niet, ben geen econoom, hoog opgeleide bedrijfsleider en ik heb geen bedrijfsinzicht. Ik ben slechts een passagier, maar in mijn ogen is privatisering alleen maar een manier om je eigen gemaakte fouten bij iemand anders neer te leggen. Misschien komt het wel gewoon omdat de bedrijven hun doelstellingen te hoog leggen. Waarom verwacht men een netto winst van drie miljoen te maken als ze van een verliesgevende overheidsinstelling naar een private instelling overgaan?
De oplossing ziet men alleen maar in bezuinigingen. Op het personeel, onderhoud van treinen en andere kostenbesparende dingen. Op de salarissen van de topmannen na natuurlijk want wie moet het schip varen zonder een overbetaalde kapitein? Het openbaar vervoer is een wanbeleid met daarin een heleboel zakkenvullers.
Privatisering is een concept wat het erg goed doet bij de aandeelhouders, omdat er dan meer en meer winst gemaakt kan worden over de rug van de kleine mens. Het enige positieve aan dit verhaal is dat de bussen en treinen nog te veel worden aangetrokken door de zwaartekracht, anders hadden we die ook nog regelmatig uit de lucht zien vliegen.